Ik neem je even mee terug in de tijd...Het is januari 2010. Na een huwelijk van 13,5 jaar besloten mijn inmiddels ex man en ik onze kinderen te vertellen dat we zouden gaan scheiden. De reden van de scheiding was ingewikkeld en ik kon nog niet voorzien hoe ingewikkeld en moeilijk de tijd erna zou gaan worden.
Uiteindelijk kwam er een ouderschapsplan, co- ouderschap en een eigen flat. Zelfs een nieuwe relatie.
Het heeft mij uiteindelijk een aantal jaren aan verwarring, een negatief zelfbeeld, zoeken, proberen los te laten en schuldig voelen gekost, voordat ik mezelf en mijn leven weer op de rit had. Alle onzekerheden, die ik altijd al had, werden pijnlijk duidelijk en kwamen bloot te liggen.
Vragen als: 'Wie ben ik nou eigenlijk?", "Wat wil ik nu eigenlijk in mijn leven?", "Wat vind ik nog leuk? " veranderde na verloop van tijd in ‘Waarom lukt het mij toch niet?’ Want waar het leek dat anderen na het verbreken van hun relatie ‘gewoon’ snel weer doorgingen, was ik alleen maar aan het struggelen met mezelf en probeerde ik vechtend mijn hoofd boven water te houden.
‘Je moet het gewoon loslaten’ was een veel gehoord advies, maar ik kon dat knopje maar niet vinden. Ik heb mijn muren nat gehuild.
Toen daarna ook mijn tweede relatie strandde viel ik in het bekende 'zwarte gat'. Het voelde alsof mijn hele fundament vergaan was tot stof. Geen idee meer wie ik was en wat ik wilde.
Desalniettemin, tussen het mama zijn en het werken was ik wel gestart met het volgen van opleidingen, want de drive om mij te ontwikkelen en iets van mijn leven te maken was enorm. Ik besloot te kiezen voor de opleiding die ik vóór mijn huwelijk al had willen doen. Ik realiseerde me dat deze tijd ook bij uitstek de tijd was om te gaan kiezen voor mezelf en voor dat wat IK wilde doen.
Echter, in mijn afstudeerjaar lukte het mij niet meer om goed te functioneren. Het werd me teveel…Tegen mijn toenmalige psycholoog vertelde ik dat, voor mijn gevoel, mijn hele fundament vergaan was tot stof. Dus tussen de tranen en het strugglen door heb ik toch mijn hbo maatschappelijk werk en dienstverlening diploma weten te behalen.
Ik heb toen voor mezelf besloten dat ik klaar was met het gevoel slachtoffer te zijn. Ik heb hulp gezocht om mijn hoofd te ordenen en te leren voelen. Ik ben van mezelf gaan leren houden en gaan waarderen. Ik heb leren inzien dat, alles wat er in mijn leven mis is gegaan, niet allemaal alleen maar mijn verantwoordelijkheid was. Ik leerde bewuster te kiezen voor mezelf en de dingen waar ik blij van werd. En bovenal: ik ging dromen over een hele fijne toekomst.
Inmiddels heb ik mijn leven heel goed op orde. Heb ik als maatschappelijk werker ontzettend veel alleenstaande en gescheiden vrouwen begeleid in de heropbouw van hun leven. En heb ik dingen bereikt waarvan ik niet wist dat ik dat kon. Zoals mijn eigen coachingspraktijk!
Het meest bijzondere wat ik heb bereikt is dat ik voor de tweede keer ben getrouwd. Ik ben nog altijd blij, trots en dankbaar dat het mij gelukt is om mijn hart vol vertrouwen weer voor iemand open te stellen. Samen met mijn lief heb ik een mooi samengesteld gezin met vijf, inmiddels volwassen, kinderen.
Mijn visie op het meemaken van een echtscheiding is dat dit in eerste instantie een ontzettend verdrietig iets is voor het hele gezin. Dat je moet scheiden met de zorg voor de kinderen voorop. Maar dat dit, als de ergste onrust voorbij is, het perfecte moment is om als ambitieuze vrouw in je eigen geluk en toekomst te investeren, te gaan staan voor jezelf én jouw leven op jouw manier vorm te geven....zonder concessies!
‘Gebruik de shit uit je verleden, als mest voor je toekomst’ is dan ook mijn motto ;-)
Ik in Rotterdam ben geboren en opgegroeid en het 'niet lullen maar poetsen!' in mijn DNA heb.
Ik niet snel van slag raak.
Ik gespecialiseerd ben in het bieden van hulp aan mensen die te maken hebben gehad met huiselijk geweld.
Ik van mensen hou die zich in hun volle kwetsbaarheid durven laten zien.
Ik mijn online coachingsgesprekken vaak samen doe met mijn witte kat Lady (omdat ze zich gewoon altijd lekker opdringt ;-))
Ik moeilijke gesprekken makkelijker maak (er mag tussen de tranen door ook gelachen worden tenslotte).
Ik dol ben op ambachtelijk gemaakte taart en koeken.
Mijn gezicht vaak al eerder spreekt, dan dat mijn mond de woorden vindt.
Ik juist die moeilijke vragen durft te stellen die niemand anders durft te stellen.
Ik dol ben op mijn spirituele kant en deze mooi aansluit bij mijn ‘no nonsens’ kant.
Ik dol ben op het strand en een mooie zonsondergang
Ik droom van een tweede huis op Texel.