Mooi mens,
Wie ben je nog? Wat is er nog van je over?
Je wilt een beter leven dan dat je hiervoor gehad hebt, maar je weet gewoonweg niet waar je moet beginnen.
Je hebt één (of meerdere) relaties gehad waarin je gekleineerd bent geweest, waarin sprake was van heel veel regels, manipulatie, dwang en/of geweld. Waarin je te vaak te horen hebt gekregen dat het allemaal jouw schuld was. Dat je een 'nobody' was.
Je bent zo krachtig geweest om de relatie te beëindigen en alle praktische zaken heb je op de rit, maar op emotioneel gebied voel je je gewoon verloren.
Je bent er klaar mee om slachtoffer te blijven van je eigen verleden!
Het is tijd om zelf de regie in eigen handen te nemen en aan jezelf te gaan werken. Het is tijd om los te komen van het geweld wat je nog steeds met je meedraagt.
Kom, ga voor dat mooie leven waar je zo naar verlangt!
Je wilt er aan het eind van je leven toch niet achter komen dat je al je dromen hebt laten liggen?
Ik vind het leuk om je regelmatig te voorzien van tips om je te ondersteunen, tips om je verder op weg te helpen én tips om je aan te moedigen.
Wil jij deze in je mailbox ontvangen? Geef dan je gegevens door en klik op de onderstaande button 😉
Als je mij beter zou kennen zou je weten dat ik het maken van mooie herinneringen belangrijk vind (check voor de grap mijn Instagramprofiel maar eens ;-))
Maar soms doen diezelfde mooie herinneringen een bepaalde periode (te)veel pijn.
“Mam? Hoe deed jij dat? Hoe ging jij met je verdriet om nadat het uit was gegaan?”
Laatst had ik het samen met één van mijn dochters over de liefde. Over hoe mooi en fijn het kan zijn als het goed gaat. Maar ook hoe grillig en pijnlijk het kan zijn als het mis is gegaan.
Ik realiseerde mij dat ik toch echt mijn eigen keuzes moest gaan maken. Groot en klein…
Het was echt mijn eer te na om daarvoor iedere keer weer voor naar mijn ouders te bellen. Ik was immers een grote meid. Tegelijk was het me ook duidelijk dat het voor mij goed heel zou zijn om te gaan leren hoe ik zelfverzekerd mijn eigen keuzes kon gaan leren maken.
Waar Samson zijn krachten er door verloor, leek ik me juist sterker te voelen.
Een aantal dagen nadat mijn tweede relatie was stukgelopen had ik de behoefte om weer het heft in mijn eigen hand te nemen. Ineens was het mijn recalcitrante Ik die aan het roer stond en een afspraak bij de kapper had gemaakt.
Ik was tijdens de relatie al van lang haar naar kort gegaan, maar nu…nu ging ik voor het echie.
‘Ja hoor…Nu heeft het mij toch te pakken!’ Ruim twee en een half jaar heb ik het alom bekende virus weten te omzeilen, maar nu lig ik toch plat. Geveld met spierpijn, hoofdpijn en een pittig hoestje heb ik een dag op mijn bank en bed doorgebracht en heb ik maar flarden meegekregen van die zoetsappige kerstfilms die ik had opgezet als troost voor mezelf.
“Mensen die scheiden, die kiezen voor de makkelijkste weg in plaats van aan hun relatie te werken.” Dat was wat ik te horen kreeg van een moeder toen ik naast haar aan de zijlijn van het veld stond en we samen naar de muziekrepetitie van onze kinderen stonden te kijken.
Ik zie me in gedachten nog lopen. Het is december 2010. Voor het eerst in mijn leven haal ikzelf een kerstboom. Het had gesneeuwd en omdat ik geen auto had glibberde ik over de weg richting het tuincentrum. Nadat ik een mooie boom had uitgezocht glibberde ik weer terug naar huis met de boom op de fiets getakeld.
De eerste keer dat ik in de woning kwam had ik het al voor mezelf bepaald: één van de muren zou ik rood verven. Knal rood!
Op 17 augustus 2010 was een bijzondere dag. Ik kreeg de sleutel van mijn eigen flat.
Enerzijds voelde ik me blij, omdat ik eindelijk na een half jaar bij mijn ouders logeren weer mijn eigen plek had. Anderzijds ook verdrietig, omdat ik op deze datum maar 14 jaar eerder verkering kreeg met de vader van mijn kinderen.